- page 107

2 – 71
2.4 การกระจายรายได้ของครั วเรือน
2.4.1 การแบ่งกลุ่มและแบ่งชั้นของรายได้
การกระจายรายได้ของครัวเรื อนในระดั บจังหวัดสามารถทาการศึกษาได้โดยแบ่ งครัวเรื อนในแต่ละ
จังหวัดออกเป็น 5 กลุ่มเท่า ๆ กัน กล่าวคือ เรียงครั วเรือนตามลาดับของรายได้ประจาเฉลี่ยต่อคนต่อเดือน จากน้อย
ไปหามาก แล้วแบ่ งครัวเรือนออกเป็น 5 กลุ่ม โดยแต่ละกลุ่ มมีจานวนครัวเรือนเป็นร้อยละ 20 ของครั วเรือนทั้งหมด
ในจังหวั ด วิธีการดังกล่าวนี้ เรียกว่า การแบ่ งกลุ่มควินไทล์ตามรายได้ประจาต่อคนต่อเดือน โดยกลุ่มครัวเรือน 20%
แรกของครัวเรือนในจังหวัด เป็นกลุ่ มครัวเรือนที่มีรายได้ต่าที่สุด เรียกว่า ครัวเรือนใน ควินไทล์ที่ 1 กลุ่มครัวเรือน
20% ที่มี รายได้ในลาดับถั ดไป เรียกว่า ครัวเรือนในควินไทล์ที่ 2 ครัวเรือนในควินไทล์ที่ 3 ครัวเรือนในควินไทล์ที่ 4
ตามลาดับ จนไปถึง กลุ่มครั วเรือน 20% สุ ดท้ายของครั วเรือนในจังหวัด ซึ่ งเป็นกลุ่มครั วเรื อนที่ มีรายได้ สู งที่สุ ด
เรียกว่า ครัวเรือนในควินไทล์ที่ 5
นอกจากการศึกษาการแจกแจงของรายได้ระหว่างกลุ่ มแล้ว การแบ่ งกลุ่มควินไทล์ตามรายได้ ประจาต่อ
คนต่อเดือน ยังสามารถนาไปคานวณหาค่าสัมประสิ ทธิ์ความไม่เสมอภาคของการกระจายรายได้ในแต่ละจังหวัด โดย
ใช้ สั มประสิ ทธิ์จี นี (Gini Coefficient) ซึ่ งสั มประสิ ทธิ์จี นีเป็ นค่ าที่ บ่ งชี้ ความเหลื่อมล้าของการกระจายรายได้
ครัวเรือน มีค่าอยู่ระหว่ าง 0 ถึง 1 โดยถ้าสัมประสิทธิ์ ความไม่เสมอภาคเป็น 0 แสดงว่ า ไม่มี ความแตกต่างของรายได้
ครัวเรือนเลย กล่าวคือ ทุ กครัวเรือนมี รายได้เท่ากั น หากสัมประสิ ทธิ์ความไม่เสมอภาคมี ค่าสู งขึ้น การกระจายรายได้
ก็จะเหลื่อมล้ากั นมากขึ้น และถ้าสั มประสิทธิ์ ความไม่เสมอภาคมีค่ าเท่ากับ 1 หมายความว่า มีความเหลื่อมล้าอย่ าง
สมบูรณ์ กล่ าวคือ มี คนที่มี รายได้เพียงคนเดียว ส่ วนคนที่เหลือไม่มีรายได้ เลย
เมื่อเปรี ยบเทียบการกระจายตัวของรายได้ตามกลุ่มควินไทล์ (ตาราง 19) พบว่า ครัวเรือนในควินไทล์ที่
1 หรื อครัวเรือนกลุ่มที่ 1 ซึ่งเป็นกลุ่มครั วเรือนที่มีรายได้ต่าที่ สุด มีส่วนแบ่ งของรายได้เพียงร้อยละ 7.5 ของรายได้
ประจาของครัวเรื อนทั่วประเทศ และส่วนแบ่งของรายได้นี้มี สัดส่ วนเพิ่มขึ้ นในกลุ่มครัวเรือนถั ดขึ้นไป คือ ร้อยละ
11.6 ในครั วเรือนกลุ่มที่ 2 ร้อยละ 15.9 ในครัวเรือนกลุ่มที่ 3 และร้อยละ 20.7 ในครัวเรือนกลุ่มที่ 4
สาหรับครั วเรือนกลุ่มที่ 5 ซึ่งเป็ นกลุ่มครัวเรื อนที่มี รายได้สูงที่สุด มีส่วนแบ่งรายได้เกือบครึ่งหนึ่งของ
รายได้ ประจาของครัวเรื อนทั่ วประเทศ หรือร้อยละ 44.3 มี ค่ าสัมประสิ ทธิ์ความไม่เสมอภาคด้ านรายได้ของ
ครั วเรือนทั่วประเทศ เท่ากับ 0.331
เมื่อพิ จารณาการกระจายรายได้ระดับจังหวั ด พบว่า จังหวัดที่ มีสัมประสิทธิ์ ความไม่เสมอภาคสูงที่สุ ด
คื อ จั งหวัดนราธิ วาส 0.492 แสดงว่า จังหวั ดนราธิวาสมี การกระจายรายได้ที่ไม่เท่ าเทียมกันมากหรือมี ความ
เหลื่อมล้ามากที่ สุดเมื่อเทียบกับจังหวัดอื่น ซึ่ งเห็นได้จากครั วเรือนกลุ่มที่ 5 มีส่วนแบ่งของรายได้สูงมากกว่าครึ่งหนึ่ง
ของรายได้ทั้งหมดในจั งหวัด หรือ คิดเป็ นร้อยละ 61.4 ในขณะที่ครัวเรือนกลุ่มที่ 1 มีส่ วนแบ่งของรายได้ เพียงร้อย
ละ 4.4 รองลงมาคื อ จั นทบุ รี (0.430) ซึ่ งครัวเรื อนในกลุ่ มที่ 5 มีส่วนแบ่ งรายได้ร้ อยละ 56.3 ในขณะที่ กลุ่ม
ครั วเรือนที่ 1 มีส่วนแบ่งร้อยละ 5.9 เท่านั้น