- page 734

สถิติการท องเที่ยว
สถิ ติการทองเที่ยว รวบรวมขอมูลจาก การท องเที่ยวแหงประเทศไทย และสํานักงานพั ฒนาการทองเที่ยว
กระทรวงการทองเที่ยวและกีฬา
การส งเสริมการท องเที่ยวในประเทศไทย เกิดขึ้นดวยความคิดริ เริ่มของพระเจาบรมวงศเธอกรมพระกําแพงเพชร
อัครโยธิน ครั้งดํารงตําแหนงผูบัญชาการรถไฟ ไดจัดตั้งแผนกโฆษณาของการรถไฟขึ้นในป 2467 เพื่ อรับรอง และใหความ
สะดวกแก นักทองเที่ยวที่เดินทางมาประเทศไทย รวมทั้งการโฆษณาเผยแพรเมืองไทยใหเปนที่รูจักของชาวต างประเทศ
สถิ ตินักทองเที่ ยว รวบรวมขอมูลจากบัตรผูโดยสารขาเข า – ขาออก (บัตร ตม. 6) ของสํ านักงานตรวจคนเขา
เมือง สํานักงานตํารวจแหงชาติ ซึ่งเป นขอมูลเฉพาะนักทองเที่ยวชาวตางชาติ
นั กทองเที่ยว หมายถึง บุคคลที่ มิไดมีที่พํานักอาศัยถาวรในราชอาณาจักรไทย เดินทางเขามาพักคางคืนใน
ประเทศไทยอย างนอย 1 คืน แตไมเกิน 90 วัน เพื่อพักผอน เยี่ยมญาติ และประชุม โดยมิไดกอใหเกิดคาจาง ค าตอบแทน
จากผูใดในประเทศไทย
สถิ ติการประกอบกิจการโรงแรมและเกสตเฮาส สํานักงานสถิติแหงชาติ จัดทํารายงานกิ จการโรงแรมเผยแพร
เปนครั้งแรก ในป พ.ศ. 2522 และในป 2535 ได ขยายขอบขายการสํารวจใหคุมรวมกิจการเกสต เฮาสดวย การสํารวจในป
พ.ศ. 2551 นี้ คุมรวมสํารวจ ไดแก โรงแรมที่ ตั้งขึ้นตามพระราชบัญญัติโรงแรม พ.ศ. 2547 และเกสตเฮาสทั่วประเทศ ซึ่ง
ดําเนินกิจการอยูในปจจุบัน วัตถุประสงคของการสํารวจ เพื่อเก็บรวบรวมขอมูลเกี่ยวกั บรายรับและคาใชจายในการดําเนิน
กิ จการโรงแรมและเกสตเฮาส ตลอดจนขอมูลที่แสดงลั กษณะโครงสรางอื่นๆ ของการดําเนินกิจการประเภทนี้ เชน ลักษณะ
การดําเนินกิจการ จํานวนหองพัก จํานวนผูที่มาพัก จํ านวนคนทํางาน เปนตน
โรงแรมและเกสตเฮาส หมายถึง บรรดาสถานที่ทุกชนิดที่จัดตั้งขึ้นเพื่อรับสินจางสําหรับคนเดินทาง หรือบุคคลที่
ประสงคจะหาที่อยู หรือที่ พักชั่วคราว
สถิ ติพฤติกรรมการเดินทางทองเที่ยวของชาวไทย ที่นําเสนอ สํานักงานสถิติแหงชาติไดรวมกับการท องเที่ยว
แหงประเทศไทย (ททท.) จัดทําการสํ ารวจพฤติกรรมการเดินทางทองเที่ยวของชาวไทย พ.ศ. 2552 เปนครั้งแรก โดยมี
วัตถุประสงคเพื่ อรวบรวมขอมูลเกี่ยวกับพฤติ กรรมการเดินทางทองเที่ยวของชาวไทย ในรอบป 2551 ในเรื่องเกี่ยวกับ
กิ จกรรมที่ทําระหวางการเดิ นทาง การจัดการเดินทาง คาใช จายในการเดินทาง การเดินทางทองเที่ยวตางประเทศ รวมทั้ง
ความคิดเห็นเกี่ยวกั บการทองเที่ยว
พฤติกรรมการเดิ นทางทองเที่ ยว หมายถึง การเดิ นทางของสมาชิกในครัวเรือนจากถิ่นที่อยูอาศัยประจําในจังหวัด
หนึ่งไปยังสถานที่ที่อยู อีกจังหวัดหนึ่งหรือตางประเทศชั่วคราว โดยมีจุดประสงคเพื่อทองเที่ ยว พักผอน เยื่อมครอบครัว/
ญาติมิตร ประชุมหรือสัมมนา เลนหรือดูกีฬา ประกอบพิ ธีทางศาสนา รวมทั้ งการเดินทางเพื่อไปรับการรักษาตั วหรือ
ประกอบภารกิ จอื่นๆ ที่ไมใชเพื่ อการทํางานประจํ าหรือเพื่อการศึกษา และตองไมใชการเดินทางที่มีวัตถุประสงคหลักเพื่อซื้อ
สินคามาจําหนาย ผูเดินทางในลักษณะดังกลาวขางตน จําแนกเปน 2 ประเภท คือ
นั กทองเที่ยว หมายถึง ผูเดินทางทองเที่ยวโดยมี การพักคางคืนอยางนอย 1 คืน
นั กทัศนาจร หมายถึง ผูเดินทางโดยมีมีการพั กคางคืน