หน้
า
l
39
จากข้
อมู
ลการติ
ดตามการเปลี่
ยนแปลงทางเศรษฐกิ
จที่
ฐานรากชี้
ให้
เห็
นว่
า ใน
ระยะเวลา 8 ปี
ที่
ผ่
านมา ครั
วเรื
อนฐานราก ยั
งคงเป็
นกลุ
่
มเดี
ยวที่
มี
รายได้
ไม่
เพี
ยงพอกั
บ
ค่
าใช้
จ่
าย ส่
งผลให้
มี
อั
ตราการเติ
บโตของหนี้
นอกระบบที่
สู
งกว่
าครั
วเรื
อนกลุ
่
มอื่
นๆ
(หมายถึ
งควิ
นไทล์
ที่
2-5) ดั
งนั้
น ในแง่
นโยบายรั
ฐ การพั
ฒนานโยบายกระตุ
้
นรายได้
โดยเฉพาะส�
ำหรั
บกลุ
่
มเกษตรกรและประมงซึ่
งเป็
นคนกลุ
่
มใหญ่
ในกลุ
่
มครั
วเรื
อนฐานราก
จึ
งเป็
นสิ่
งส�
ำคั
ญเร่
งด่
วน พร้
อมๆ กั
บการพั
ฒนามาตรการการลดค่
าใช้
จ่
ายด้
านอาหารและ
ที่
อยู
่
อาศั
ย ซึ่
งเป็
นค่
าใช้
จ่
ายหลั
กของกลุ
่
มครั
วเรื
อนฐานราก เพื่
อช่
วยให้
สถานการณ์
ทาง
เศรษฐกิ
จของกลุ่
มดั
งกล่
าวพ้
นวิ
กฤติ
ได้
จริ
ง นอกจากนั้
น การคงไว้
ซึ่
งนโยบายรั
ฐในการเข้
า
ถึ
งสวั
สดิ
การขั้
นพื้
นฐานยั
งคงเป็
นสิ่
งจ�
ำเป็
น เพื่
อช่
วยให้
กลุ
่
มผู
้
มี
รายได้
น้
อยสามารถด�
ำรงชี
วิ
ต
อยู
่
ได้
แม้
ในยามประสบภาวะความขั
ดสนทางเศรษฐกิ
จ โดยการพั
ฒนานโยบายที่
ช่
วย
ประคั
บประคองและยกระดั
บคุ
ณภาพชี
วิ
ตของกลุ
่
มคนฐานรากเป็
นการพั
ฒนาที่
ท�
ำให้
ทุ
กคนสามารถเดิ
นไปด้
วยกั
นได้
“ไม่
ทิ้
งใครไว้
ข้
างหลั
ง” (Leave No One Behind) และ
สะท้
อนถึ
งความมุ
่
งมั่
นและความพยายามของภาครั
ฐในการพั
ฒนาประเทศไปในวิ
ถี
การพั
ฒนาที่
ยั่
งยื
นและลดความเหลื่
อมล�้
ำอย่
างแท้
จริ
ง
Leave No One Behind