- page 51

หน้า l 37
และหากพิจารณาในระดับจังหวัด เพื่อพิจารณาว่าจังหวัดใดที่มีครัวเรือนฐานราก
มากที่ สุดและน้อยที่สุดใน 10 จังหวัดแรก พบว่า ในปี 2560 จังหวัดที่มีสัดส่วนครัวเรือน
ฐานราก มากที่สุด 10 จั งหวัดแรก (จากมากไปน้อย) ได้แก่ นราธิวาส นครพนม แม่ฮ่องสอน
กาฬสินธุ์ ปัตตานี อำ�นาจเจริญ ศรีสะเกษ สุริ นทร์ บุรี รัมย์ และตาก ตามลำ�ดับ ซึ่งเมื่อ
เปรียบเทียบกับปี 2552 เป็นที่น่าสังเกตว่ า 8 ใน 10 จั งหวัด (นราธิวาส นครพนม
แม่ฮ่องสอน กาฬสินธุ์ ปัตตานี ศรีสะเกษ สุริ นทร์ บุรีรั มย์) ยังคงเป็นจังหวัดเดิมที่ติดหนึ่ง
ในสิบอันดับที่มีครั วเรือนฐานรากในปริมาณมาก ในทางตรงกันข้ ามจังหวัดที่มีสัดส่ วน
ครัวเรือนฐานราก น้อยที่ สุด 10 จังหวัดแรก (จากน้อยไปมาก) ได้แก่ ปทุมธานี สมุทรปราการ
กรุงเทพมหานคร ภูเก็ต นนทบุรี สมุทรสาคร ชลบุรี ระยอง ฉะเชิงเทรา และสมุ ทรสงคราม
ตามลำ�ดับ ซึ่ง 7 ใน 10 จังหวัด (ปทุมธานี สมุทรปราการ กรุ งเทพมหานคร ภูเก็ต นนทบุรี
สมุทรสาคร ชลบุรี ) ยังคงเป็นจังหวั ดเดิมที่ติดหนึ่งในสิบอันดับที่มีครัวเรือนฐานรากใน
ปริมาณน้อย ซึ่งสะท้อนให้เห็นว่า 8 ปีที่ ผ่านมา สถานการณ์ทางเศรษฐกิจในจังหวัด
เหล่านี้ ไม่เปลี่ยนแปลงมากนัก
ภาพ 26 สัดส่วนครัวเรือนฐานราก เมื่อเปรียบเทียบกั บครัวเรือนทั้งหมดในแต่ละภาค
พ.ศ. 2552-2560
ที่ มา : ​การสำ�รวจภาวะเศรษฐกิจและสังคมของครัวเรื อน
ปี 2552 : 53.8%
ปี 2560 : 45.1%
ปี 2552 : 24.3%
ปี 2560 : 24.9%
ปี 2552 : 10.5%
ปี 2560 : 45.1%
ปี 2552 : 9.7%
ปี 2560 : 13.4%
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือมี
สัดส่วนในกลุ่ มครัวเรื อน
ฐานรากลดลง
ภาคเหนือ กลาง กรุ งเทพฯ
และ3จังหวัด และภาคใต้ มี
สั ดส่วนในกลุ่มครัวเรือนฐานราก
เพิ่ มขึ้น
ปี 2552 : 1.7%
ปี 2560 : 2.4%