Social Indicators 2015 - page 82

72
ผูประกันตน คือ ลู กจางที่ เริ่มเขาทํางาน อายุไม ต่ํากวา 15 ป และไมเกิน 60 ป และอยูในสถานประกอบการที่ มี
ลูกจาง ตั้งแต 1 คนขึ้นไป ซึ่งทั้งนายจางและลูกจางจะตองขึ้ นทะเบียนประกันสั งคม โดยสํานักงานประกั นสังคมไดนิยาม
ผูประกันตน ดังนี้
ผู ประกันตน ตามมาตรา 33 หมายถึง ผู ซึ่งขึ้นทะเบี ยนประกันสังคมและหรื อจายเงินสมทบอันกอใหเกิดสิ ทธิ
ไดรับประโยชนทดแทนตามพระราชบัญญัติประกันสั งคม พ.ศ. 2533 และที่แกไขเพิ่มเติม (ผู ประกันตนภาคบังคับ)
ผูประกันตน ตามมาตรา 39 หมายถึง ผูที่เคยเปนผู ประกันตนตามมาตรา 33 และตอมาความเป นผูประกันตนได
สิ้นสุ ดลง ตามมาตรา 38 (2) คือ สิ้นสภาพการเปนลูกจางและไดแจงความประสงคเปนผู ประกันตนตอ
“Insured employee; The employee, who has been over fifteen years of age and not more than sixty
years of age, shall be insured person.
Section 33; The insured person under paragraph one who has become sixty years of age and
has continually been an employee of the employer under this Act, shall be deemed to be an
employee who is an insured person.
Section 39; Any person who is an insured person under section 33, has paid contribution for a
period of not less than twelve months and, subsequently ceases to be insured person in pursuance of
section 38(2), if such person wishes to continually be insured person, he or she shall, within six months
from the date of his or her termination to be insured person, notify his or her statement to the Office
according to the regulations prescribed by the Secretary-General”