Page 67 -

พฤติกรรมการเป็ นหนี้ของครัวเรือนเกษตร พ.ศ.2554
3.4 ความสามารถในการชำ�ระหนี้ ของครัวเรือนเกษตร
ตัวบ่งชี้ความสามารถในการชำ�ระหนี้ของครัวเรือน คือ สัดส่วนหนี้สินต่อรายได้
(คำ �นวณจากการนำ�มู ลค่าหนี้สินทั้งหมดของครัวเรือนหารด้วยรายได้ทั้งสิ้นเฉลี่ยต่อเดือนต่อ
ครัวเรือน) ซึ่ งเมื่อเปรียบเทียบความสามารถในการชำ�ระหนี้ของครัวเรือนเกษตร พบว่า ในปี
2554 ครัวเรือนเกษตรมีความสามารถในการชำ�ระหนี้ดีกว่าปี 2552 คือ จากที่มีสัดส่วนหนี้สิน
ต่อรายได้เฉลี่ยถึง 7.8 เท่าในปี 2552 ลดลงเหลือ 7.1 เท่าในปี 2554 โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
กรุงเทพมหานครมีสัดส่วนหนี้สินต่อรายได้ลดลงค่อนข้างมากจาก 13.4 เท่าในปี 2552 เหลือ
เพียง 4.4 เท่าในปี 2554 และเมื่อเปรียบเทียบภาคต่างๆ ในปี 2554 พบว่า ภาคเหนือมีสัดส่วน
หนี้สินต่อรายได้สูงกว่าภาคอื่ นๆ คือ 8.3 เท่า รองลงมาคือภาคกลาง ภาคตะวันออกเฉียง-
เหนือ และภาคใต้ มีสัดส่วนหนี้สินต่อรายได้ 8.1 เท่า 8.0 เท่า และ 6.6 เท่า ตามลำ�ดับ
แผนภูมิ 24 สั ดส่วนหนี้สินต่อรายได้ของครัวเรือนเกษตรที่เป็นหนี้ จำ�แนกตามภาค
ปี 2552 และ 2554
หากพิจารณาความสามารถในการช� ำระหนี้ตามระดับรายได้ทั้ งสิ้นของครัวเรือน
เกษตรที่เป็ นหนี้ พบว่า ครั วเรือนเกษตรที่เป็ นหนี้และมีรายได้ทั้งสิ้นไม่เกิน 10,000 บาทเป็น
กลุ่มที่มีสัดส่วนหนี้สินต่อรายได้สูงที่สุดเมื่อเทียบกับครัวเรือนเกษตรกลุ่มอื่ นๆที่เป็ นหนี้ โดยมี
มูลค่าหนี้สินทั ้งหมดถึง 9.9 เท่าของรายได้ทั้งสิ้นต่อเดือน ในขณะที่ ครัวเรือนเกษตรที่เป็ นหนี้
ที่มีรายได้ทั้งสิ้นต่อเดือนตั้งแต่ 30,001 บาทขึ้นไป มีสัดส่วนหนี้สินต่อรายได้เพียง 6.0 เท่า
นั่นแสดงให้เห็นว่าครัวเรือนที่ มีรายได้สูงจะมีความสามารถในการช�ำระหนี้ได้ดีกว่าครั วเรือนที่
มีรายได้ต�่ำ
50
0.0
3.0
6.0
9.0
12.0
15.0
7.8
13.4
8.1 8.3 8.0 6.6 7.1
4.4
8.2 8.3
6.9 5.7
ปี 2552 ปี 2554
ภาค
สัดส่วนหนี้สิ นต่อรายได้ (เท่า)