ด้วยประเทศไทยมีระบบสถิติแบบกระจายงาน (Decentralized Statistical System) ที่มีสำนักงานสถิติแห่งชาติทำหน้าที่เป็นหน่วยสถิติกลางของประเทศ และมีหน่วยงานภาครัฐต่าง ๆ อีก เป็นจำนวนมากที่ผลิตสถิติซึ่งได้จากการบริหารงาน งานทะเบียน และจากความต้องการเฉพาะของหน่วยงาน ทำให้มีข้อมูลสถิติเกิดขึ้นจากหลายหน่วยงานภายใต้ข้อจำกัด จากปัจจัยด้านบุคลากร งบประมาณ และประโยชน์การใช้งานในเชิงนโยบายและการปฏิบัติงาน ประกอบกับการพัฒนาทางด้านเทคโนโลยีดิจิทัลที่ส่งผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงทั้งในด้านเศรษฐกิจและสังคมของประเทศ ทำให้มีข้อมูลและสถิติจำนวนมากเกิดขึ้นจากระบบทะเบียนและการใช้ชีวิตประจำวัน และถือเป็นโอกาสสำคัญที่จะนำเอาข้อมูลและสถิติเหล่านั้น มาใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อการพัฒนาประเทศ พระราชบัญญัติสถิติ พ.ศ. 2550 จึงบัญญัติให้มีการจัดทำแผนแม่บทระบบสถิติประเทศไทยขึ้น เพื่อเป็นกรอบการพัฒนาระบบสถิติของประเทศร่วมกับหน่วยงานต่าง ๆ ให้สามารถผลิตสถิติที่มีความถูกต้องตามหลักวิชาการและสอดคล้องกับมาตรฐานสากล สามารถใช้ข้อมูลและสถิติร่วมกันได้