หน้
า
l
5
แนวคิ
ดเกี่
ยวกั
บการเติ
บโตทางเศรษฐกิ
จกั
บการกระจายรายได้
Kuznets (1955) ได้
ตั้
งสมมติ
ฐานของความสั
มพั
นธ์
ระหว่
างการกระจายรายได้
และระดั
บของการพั
ฒนาเศรษฐกิ
จ โดยตี
ความไว้
ว่
าในช่
วงที่
การเติ
บโตทางเศรษฐกิ
จอยู
่
ระหว่
างรายได้
ต�่
ำถึ
งรายได้
ปานกลาง การกระจายรายได้
จะมี
ความเหลื่
อมล�้
ำมากขึ้
น
แต่
เมื่
อมาถึ
งช่
วงการเติ
บโตระหว่
างรายได้
ปานกลางถึ
งรายได้
สู
ง ความเหลื่
อมล�้
ำจะลดลง
ทั้
งนี้
การพั
ฒนาเศรษฐกิ
จในช่
วงแรกจะเน้
นการสะสมทุ
นเป็
นหลั
ก ผู้
มี
รายได้
สู
งจะมี
อั
ตรา
การออมสู
ง จึ
งมี
การสะสมทุ
นได้
มากและรายได้
ก็
จะตกอยู่
กั
บผู้
ลงทุ
นเหล่
านี้
เป็
นส่
วนใหญ่
จึ
งท�
ำให้
การกระจายรายได้
มี
ความเหลื่
อมล�้
ำ แต่
การพั
ฒนาเศรษฐกิ
จในช่
วงหลั
งจะเน้
น
ทุ
นมนุ
ษย์
เป็
นส�
ำคั
ญ ผลิ
ตภาพที่
เพิ่
มขึ้
นจากทุ
นมนุ
ษย์
จะมี
การกระจายที่
กว้
างขวางกว่
า
จึ
งท�
ำให้
ความเหลื่
อมล�้
ำลดลง จากสมมติ
ฐานนี้
สามารถอธิ
บายได้
(ดั
งภาพ 1)
ที่
มา : “Economic Growth and Development,” by Van den Berg, 2001, New York: McGraw Hill Irwin International Book
Company.
ภาพ 1 ความสั
มพั
นธ์
ระหว่
างการกระจายรายได้
และระดั
บของการพั
ฒนาเศรษฐกิ
จ
การกระจายรายได้
การเติ
บโต
Per capita GNP