Page 382 - STATISTICAL

203 สถิติ : ใครได้ใช้ประโยชน์ 2555
ระวังห้ องน้ํา-ราวบันได-แสงสว่าง
รศ.ไตรรั ตน์ จารุทัศน์ ผู้ เชี่ยวชาญจากคณะสถาปั ตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย เคยให้สัมภาษณ์ถึงสาเหตุปัญหาของการหกล้มในผู้สูงวั ยไว้ว่ า เมื่อมีอายุ มากขึ้น
ร่างกายจะเกิดการเปลี่ยนแปลงแบบที่ไม่ รู้ตัว ทั้งแง่กายภาพและสรี ระ เช่น ความสูงที่จะลดลง
เฉลี่ ย 2-5 ซม. เตียงที่ เคยนั่งนอนมาทั้งชีวิ ต วันหนึ่งลุกขึ้นมานั่งขอบเตี ยงปรากฏว่าวางเท้าไม่
ถึงพื้นเสี ยแล้ว ไหนจะเป็นชั กโครก เก้าอี้ก็จะเกิดปัญหา ในลักษณะเดียวกัน ซึ่งอาจมีโอกาส
พลาดหกล้มได้
“แม้แนวคิดของการปรับสภาพแวดล้อมให้เป็ นมิตรกั บผู้สูงวัย ดูเหมือนเริ่มจะได้ รับ
การยอมรั บจากสังคมมากขึ้น แต่ ในแง่ของการปฏิ บัติ จริงๆ ยังน่าเป็นห่ วง เพราะจากการ
สํารวจอาคารต่างๆ ทั่วประเทศ 48,000 อาคาร จะมี อาคารที่อยู่ ในสภาพที่เหมาะสมกับการ
ใช้ ชีวิตของผู้สู งวัยอยู่ เพียง ร้อยละ 10 หรือ 4 พั นอาคารเท่านั้น ประมาณการกันว่ า พื้นที่
สาธารณะ ไม่ว่าจะเป็นวัด ตลาด สวนสาธารณะหรือแม้แต่โรงพยาบาลต่างๆ มีสิ่งอํานวยความ
สะดวก ที่เหมาะสมกั บผู้สูงอายุไม่ ถึงร้อยละ 30 เท่านั้น”
โดยเฉพาะในบ้าน สิ่ งที่ควรดูแลเป็นพิเศษ คื อ ห้องน้ํ าและ ราวบันได แสงสว่างต้ อง
มีเพียงพอ ลดความลื่นที่มาจากพื้นที่ต่างระดั บในบ้านให้มากที่ สุด และควรมีราวจับเพื่ อพยุง
ตัวติดไว้ด้วย ซึ่งหลั กการในบ้านนี้ สามารถนําไปออกแบบอาคารนอกบ้าน ทั้งที่ว่าการอําเภอ
วัด โรงเรียน โรงพยาบาล ตลาด ศูนย์การค้ า
การที่จะนําแนวคิ ดไปสู่การปฏิ บัติอย่างเป็ นรูปธรรมนั้นไม่ ใช่เรื่อง ทํ าได้ง่ายหาก
ไม่ ใช่ด้วยนโยบายของภาครัฐซึ่งอาจารย์ไตรรัตน์ ให้ข้อเสนอแนะว่ า “ภาครัฐต้องมีการแก้ไข
ข้อกฎหมายที่ มุ่ งเน้นการออกแบบพื้ นที่ เพื่ออํานวยความสะดวกให้ผู้ สูงอายุ ไม่ เพียง
ครอบคลุมเฉพาะอาคาร ที่อยู่อาศัย แต่ต้ องรวมถึงถนนหนทางและยานพาหนะโดยเสนอให้
ภาครัฐประกาศเป้าหมายที่จะปรับอาคารส่วนราชการให้เป็ นมิตรกั บผู้สูงอายุ ทั่วทุกแห่ง”
เพิ่มคุ ณภาพชีวิ ตผู้สูงวัย
ขณะที่ อาจารย์กตัญญู หอสูติสิมา อาจารย์ประจําคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ผั ง
เมืองและนฤมิ ตศิลป์ มหาวิทยาลั ยมหาสารคาม ในฐานะที่เคยรั บผิดชอบ “โครงการพัฒนา
ต้นแบบสภาพแวดล้ อมที่เหมาะสมกั บการใช้ชี วิตของผู้สู งอายุอย่ างมีคุ ณภาพ” โดยการ
สนั บสนุนของมูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย (มส.ผส.) ในพื้นที่ภาคอีสาน อธิ บาย
ว่า บ้านผู้สูงอายุในชนบทมีความลําบากกว่าบ้านผู้สูงอายุที่อยู่ในเมือง เพราะส่วนใหญ่มี ฐานะ
ยากจนและมีสิ่งอํานวยความสะดวกไม่มาก บางบ้านไม่มี เลย
อาจารย์กตัญญู บอกต่อไปว่า การปรับปรุงบ้ านนั้น ไม่จําเป็ นต้องทํ าการปรับเปลี่ยน
ทั้งหลัง เพราะพฤติกรรมการใช้ชีวิตของผู้ สูงอายุ จะใช้พื้นที่ซ้ําๆ เช่น ห้ องครัว ห้องนอน ชาน
หน้าบ้าน เป็นต้น ซึ่งอาจปรับเปลี่ยนเฉพาะพื้นที่บริเวณดังกล่าวให้ง่ายและสะดวกต่อผู้สู งอายุ
งบประมาณที่ ใช้จึงไม่มาก รวมทั้ งการปรับปรุงพื้นที่มักเกิดอุบัติเหตุลื่นหกล้มกั บผู้สู งอายุเป็น
ประจําคื อ ห้องน้ําและบั นได